Veur de blieke van mitlaeve óndervónde nao ’t euverlieje / d’n doeëd en beej ’t aafscheid van miene leve man, ózze zörgsame pap, schoeënvader, gruuetse opa en euvergroeëtvader, ………, danke weej óg van herte.
De 6 waeke deens wuurt gehalde op ……… um …. oor in de H. Antoniuskerk aan de
Antoniuslaan te Venlo-Blierik.
Zoeë kort geleje is ’t ónverwachse euverlieje / d’n ónverwachte doeëd van …….
Zoeë lank liek de waeg nao berösting. ’t Is nog altied meujlik te begriepe en ‘t ’n plek te gaeve. Weej hebbe hiel vuuel steun gekrege door de kaarte, ’t werme mitlaeve en de blome. ’t Is hiel good te weite det zoeëvuuel minse mit ós mitlaeve en ós steune.
Weej wille óg heejveur hiel hertelik danke.
Beej idder aafscheid wuurt ’n herinnering gebaore.
Zoeëvuuel kaarte, opbeurende wäörd , handdrökke, of allein maar d’r zien
Geweldig wievuuel minse ós wille steune en
troeëste in ós verdreet nao ’t euverlieje / d’n doeëd van miene leve man, en pap ………..
Inens verschene d’r dónkere wolke veur de zón.
Efkes dachte weej det de zón neet mier schiene kós.
Efkes dachte weej det d’n tied waas stil blieve staon.
Wiesdet de wiezers zagte, “kóm weej mótte vaerder gaon.”
Weej wille óg bedanke veur de wieze waorop weej same
aafscheid hebbe genaome van ……….
……… laefde neet allein veur zich eiges maar veur idderein.
Inens is d’r die stilte, ’t verlees is groeët, de laegte ónbegriepelik.
Aafscheid neme van emes waovan ze hils is altied meujlik.
Óg aanwezigheid beej de crematie, de troeëstende wäörd,
de kaarte en blome beej ’t euverlieje / d’n doeëd van
ós dochter, zuster, schoeënzuster en tante hebbe ós laote veule
det weej neet allein zien. ’t Neemp de pien van ’t verlees
neet weg maar ’t haet ós waal good gedaon te zeen det
…….. beej zoeë vuuel minse geleef waas.
Weej kóste dich neet beej ós halde,
hae dae van ós heel;
maar hae dae van ós heel,
halde weej beej ós.
Weej wille óg bedanke veur de wieze waorop weej same
aafscheid hebbe genaome van ………
’t Mitlaeve, persoeënlik, op pepeer of in de vorm van blome,
waas veur ós ’n groeëte troeës en zal altied ’n dankbare
herinnering blieve.
Leef minse, wat haet ós Mam /ózze Pap
ein moeëj aafscheid gekrege:
werm, leefdevol, met ‘ne lach en ’n traon.
Zoeë zoel ós Mam/ózze Pap ’t gewild hebbe.
Hiel hertelik dank aan idderein dae betrokke waas
beej ’t laeve en ’t aafscheid van ós Mam/ózze Pap.
Óndanks ’t verlees beware weej neet allein
goje herinneringe aan ós Mam/ózze Pap,
aevel ouk aan de werme belangstelling
van óg allemaol.
En vergaet neet de letse wins dae zeej/hae ós
haet meigegaeve:
Geneet van ’t laeve!