Marieke van Venlo 1948
De Wederopbouw haet ’t drök mit huuzer repareere
en eeder zük als ’t lök daovan te profiteere.
,,Marie’’, zag mooder, ,,dink d’raan veurdet die kaerels gaon fiete,
vraog dich waat verf en laot ze dan de kelder auk nog witte . . .’’
Toe streek Marie zich euver zien haor en zuchde: ,,Det is al klaor . . .’’
D’r woord geaaid, gepaaid, geplek en hièl waat verf verstreke,
al stònd det auk neet in ’t bestek, dao woord neet nao gekeke.
Tot zelfs de controleur met tasch en ronde roeije wange,
vroog hièl verleef, ,,Waat dunk òch, as weej baove auk ens gaon behange?’’
Toen streek Marie zich euver zien haor en zuchde: ,,Det is al klaor . . .’’
Sjeng kwaam oèt deens en zag: ,,Marie, laot òs nòw same trouwe,
ik zal veur òs . . . en waat nog kump, ein aardig nestje bouwe.
Dit nestje wuurd dan mien paliès en dich mien keuninginne,
d’n ingel van mien paradiès, zal ik maar alvas beginne . . .?’’
Toen streek Marie zich euver zien haor en zuchde; ,,Det is al klaor . . .’’
Refrein:
Det haet daen dònkere stucadoor oèt Friesland al gedaon,
dae is galant en beej de hand, en haet mich d’rek verstaon.
Dae lange dònkere stucadoor is eine leuke vent,
dae is zoë knap en is zoë rap,
en kint zien vak patent.