Leny van Gennip-Clerx
Dit is ein legénde
Van hiël lang geleeje
Toen kwaam eine ridder
Op zien paerd aangereeje
`t Waas in november
De wind dae waas zoor
Ziene mantel waas werm
Umdet `t al vroor!
Maar `t hert van dae ridder
Waas werm en hiël erg groët
Hae had nog kômpassie
Mit minse in noëd
Wie hae, langs de waeg
Einen baedelaer zoog,
Dae op de stoep
Te verozele loog,
Hôngerig en krank
In waat schaemele lômpe
De bérvese veut in
Verschravelde klômpe,
Zwaak en ermeujig
Toet niks mièr in staot,
Dreef dét, um vanzelf
Nao dae nobele daod!
Martinus dae stapde
Gewoën van zien paerd,
Hae treuzelde neet
Maar pakde zien blinkend zwaerd
En sneej ziene mantel
Persiès in twië stökke
Toen goof hae de helf
Aan dae man mit zien krökke!
Det offer van leefde
Kwaam rech oèt zien hert
Hae deilde dae mantel
Zônder pien, zônder smert.
Door daen daod aan de
Ermste der erme gedaon
Kwaam Martinus beej God
In de guns te staon.
En door ôs, wuërt hae as
Sinter Merte verièrd
Hae haet door zien veurbeeld
De minse waat gelièrd.
Ônthalde weej dit,
Det auk weej in ôs laeve
Lière te deile en
Lière te gaeve!