Br. Simplicius
Eine kiér is ut de letste kiér . . .
We zoote op enne groëten houp slaaimande die in `t Haanemaer opgeslage ware, toen ik taege mien kammeräödjes zag det ik nog lever gen verkansie had dan daen oorlog. Det waas de veerde augustus 1914 en, ofschoeën weej `t zelf neet wiste waat `t waas, we veulde ôs toch neet op ôs gemaak en hadde gen zin um te gaon speule. Det waas maar ein paar daag en dan waas `t weer hièl gewoeën, teminste vur ôs.
`s-Woensdaags- en `s-Zaoterdaagssmiddaags ware weej weer aan `t staeke of stoeke of knud aan ut scheete en trokke we weer nao de hei en nao de grens. Maar we meugde der neet euver, nao Hearinge, Straole of Kreekenbeck. Dao stônde nôw euveral Pruuse soldaote mit helme en gewaere, en dao meuse weej niks van hebbe.
Allein later, wie d`r euver de grens neet vuuël mièr te kriège waas, meugsde dich weer d`r euver aste teminste wat spek, bukvet of bôtter in de tes hads, maar det meugde weer neet van de Hollandse kemieze en zoë waas dan ut smoekele gebaore.
Eederein verdeende nôw cente zat. De groeëte met huip en de kleine met ein paar grosse, en die letste ware weej.
We meugde det waal neet van thoeës en van die Hollandse kemieze, maar eine kièr is `t de letste kièr gewaes. Det waas wie we met ein paar pônd bukvet de grens euver ginge. Bukvet det waare van die plate plat hard vet met groeëte roeëje letters B.U.K. op den umslaag gedrök.
Daen daag waas `t heit, wie we beej den Duitsen boer binnen kwame, de helf van `t harde bukvet tösse de bôksepièpe waas weggeloupe. Maar daomei waas ut nog neet aafgeloupe.
`s-Zaoterdaagsaoves, wie ik mich aan ut verschuuëne waas en mien haemp had oeëtgetrôkke, hoort ik opens mien mooder zegge: ,,Waat hebs dich nôw gedaon?’’ Mien haemp waas roeëd en mooder dach det `t blood waas, maar toen ze baeter keek, stônde dao dreej groeëte roeëje letters B.U.K.* op mien haemp aafgedrök. Det had de hets gedaon, maar die roeëje letters die ik `s-anderendaags nog op mien vot nog veulde, det had mien mooder gedaon . . . .*( is ) Bereid Uit Klapperolie