Piet stroeken 1943
Wae lierde mich ’t leed mien stad, det klink in mich veur dich.
De wäörd d’r van, die kin ik neet, maar ‘t is aan dich gerich.
Al waat ik zeker weit van ’t leed, det is de melodie
Die zink oet bliedschap of oet leid, meziek, hiel alt, toch niej.
Wannier ein moder zingk veur ’t kind, det insliep op eur slup,
Dan is de leefde die eur dwingk, ein leed teveurschien rup.
En ’t leefste waat ze kint, det klink in klanke zeut van zin,
Ein melodie, ze is zonder ind, en ouk gein wäörd zien d’rin.
Zoeë zingk altied in mich, mien stad, mien hert zo’n modersleed
Ein melodie aan dich gerich, de wäörd, ik kin ze neet.
Teks:
Piet Stroeken
1 augustus 1943