Karel Haanen
leevelingske, oelig dingske
huwelijksleefdes ônderpand
kleine peuter, kleine kleuter
aafgesmeekte godsgezant
leuke bingel, golden ingel
dich mien alles op dees aerd
meus `k dich derve, `k zoel `t besterve
`t laeve waas mich niks mier waerd
lekker döpke, mien leef möpke
en dien velke van satien
doon `t vraoge, dök mich plaoge
zoele d`ingele auk zoë zien?
`k höb vuuël raeje um te baeje
um te prièze sleevenhiër
godalmechtig, dank ik plechtig
veur dien kôms waal hônderd kièr
dien gespertel, altièd dertel
dien gekriebel, dien gekrei
make dök mich dol gelökkig
oètgelaote tössebei
waat zal `t laeve ens dich gaeve?
vuuël gelök? misschien verdreet?
daag van lieje? van verblieje?
leeveke, ik weit `t neet
kind, blief bouwe, vol vertrouwe
op ein blievol laeveslot
hônderd kière zulste lière
alle zaegen kump van god
haes dich schäöpke, met dien släöpke
leever det ik neet mier zing?
iers ein köske . . . dan ein kruutske
wel te röste, leeveling! !